Er is een eenvoudig praktisch recept voor het bewaren van een goed evenwicht tussen willekeur en eerlijke bejegening door de nieuwe ambtenaar.
Hiervoor
voer ik u terug naar de laatste dag van mijn loopbaan, waarin mijn
collega’s een afscheid vol verrassingen dat voor me hadden georganiseerd. Maar
hierin ik zelf toch nog een stukje regie gehouden voor een inhoudelijke
oefening. De aanwezigen werd gevraagd een situatie voor de geest te halen
waarin zij de samenleving goed hadden geholpen, maar daarbij misschien regels
of politieke instructies hadden moeten loslaten (of waarin zij achteraf spijt
hadden dit niet te hebben gedaan). De opdracht was in groepjes van 6 à 7 rond
de keukentafel elkaar om de beurt een verhaal over zo’n situatie te vertellen.
Verhalen over dergelijke lastige situaties uitwisselen is naar mijn mening een
onmisbaar sluitstuk op de nieuwe verhoudingen om te voorkomen dat een nieuwe
werkwijze waarin ongelijkheid en verschil centraal staan, in willekeur
ontaardt. Deze leuke oefening met een serieuze ondertoon was natuurlijk een
beetje kunstmatig als onderdeel van een afscheid. Ik wist geen betere manier om
een stukje van mijn gedachtegoed over te dragen op mijn collega’s. Dit verhalen
vertellen over delicate afwegingen is naar mijn mening een wezenlijk element in
de professionele communicatie die hoort bij de ambtenaar van de toekomst. Als
ambtenaren dergelijke situaties onder de pet houden, dreigt werkelijk dat
gevaar van willekeur te ontstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten