Rapport over Amsterdamse democratie
De gemeente Amsterdam gaf 2 jaar na het afschaffen van de Stadsdelen Alex Brenninkmeijer c.s. opdracht om de kwaliteit van de lokale democratie te evalueren. Dit leverde een schokkende inkijk in de keuken op. Het gemeentebestuur krijgt ervan langs. De commissie neutraliseert haar impact op voorhand door te voorspellen dat dit rapport in de prullenbak zal belanden. Precies door de kenmerkende eigenschappen die de commissie heeft blootgelegd: elk handelen binnen het bestuur wordt bepaald door partijpolitieke motieven en machtsposities. Eigenbelang en politiseren staan een open houding naar de samenleving in de weg.
Laten we niet alleen het bestuur de schuld geven. Ze komen ermee weg!
Deze conclusies slaan ook terug op de Amsterdamse samenleving zelf, want hoe kan het zijn dat het gemeentebestuur hiermee wegkomt? Waarom is er niet allang een opstand uitgebroken, bijvoorbeeld zoals in de jaren '60 door Provo tegen het autoritaire gemeentebestuur? Wij moeten ons schamen dat al die creativiteit binnen de stad niet in staat is geweest dit bestuur effectief een spiegel voor te houden, zoals toen.
Opvoedactie in kleuterklas nodig
'Waar zijn jullie helemaal mee bezig!', zou levensgroot boven elk bezwaarschrift of ingezonden brief aan het gemeentebestuur moeten staan, met in mensentaal een voorbeeld hoe normale mensen met elkaar plegen om te gaan als er een belangenconflict is of iets gemeenschappelijks tot stand moet komen. Gewoon kleuterklaswerk om het gemeentebestuur langzaam op te voeden tot normaal sociaal gedrag. Dat is ongeveer de boodschap die ik aan het rapport ontleen.
Dat het rapport intussen niet meer is te vinden op de gemeentelijke website zal wel een toevallig foutje zijn. in de nieuwsbrief van 21 juli staat bij alle onderwerpen Lees verder... , behalve hierbij. Gelukkig zijn er ook nog andere bronnen om het rapport te vinden.
Eigen ervaringen
Er zijn drie domeinen waar ik zelf de afgelopen periode wat intensiever contacten met de gemeente heb ervaren: de evenementen op het Museumplein, een juridische procedure over een belangenconflict en het nieuwe erfpachtbeleid. Alleen bij het eerste scoort de gemeente per saldo een voldoende. Er wordt redelijk geluisterd naar verschillende belangen.
Een juridisch geschil met de gemeente is om te huilen. Vorig jaar kondigde de gemeente aan dat bezwaarschriftencommissies naar een cursus bemiddeling (informele aanpak) zouden worden gestuurd. Dat kwam voor ons te laat. In onze zaak zijn 5 jaar vechten met juridisch steekspel verstreken. Geen enkel menselijk contact, laat staan overleg over een schikking.
Het bontst maakt de gemeente het in het erfpachtbeleid. De gemeente verschuilt zich achter een commissie met professoren om zich de meest inhalige variant van grondprijsberekening te laten aanreiken, daarna sluiten de coalitiepartijen VVD en D66 zich af voor elk overleg, ook met andere partijen af om zelfgenoegzaam met een onbetaalbaar eigen plan te komen. Intussen worden erfpachters gedwongen te verhuizen door verdertigvoudiging van de canon. Als er 64 kritische inspraakreacties komen, wordt dit uitgelegd als steun voor het beleid, enzovoort. Dit gaat stemmen kosten.
